Cerkak (Cerita Cekak) a.k.a Cerpen Jawa

Sugeng sonten...*hahahaha* Gue mau berbagi cerkak yang gue buat dadakan minggu lalu di sekolah :D. Sekedar share aja, siapa tau bermanfaat :). Langsung aja ya...

Gara-gara Guyon ing Dalan

Dina iki dina minggu. Dina kang paling disenengi bocah sekolah. Wayah prei, bisa dolan lan kumpul karo kanca-kanca, lan bisa refreshing saka tugas-tugas sekolah kang mumetake sirah. Esuk-esuk, langite tansah isih peteng, pedhute kandel banget lan hawane adhem. Yudha budhal pamit marang ibune. Dheweke ora sarapan dhisik nanging langsung budhal.

"Bu, aku arep dolan" pamite Yudha.

"Esuk-esuk ngeneki arep dolan ning ndi to, le?" pitakone ibu.

"Yo butuhe dolan bu. Kumpul-kumpul karo kanca, mlaku-mlaku bareng, yo refreshing lah butuhe." sahute Yudha.

"Halah bocah iki. Apa ora ngenteni sarapan dhisik?? Iki wes ameh mateng." pitakone ibu.

"Ora usah bu. Aku durung luwe!" sahute Yudha.

"Yo wes budhalo kono!! Nduwe anak lanang siji wae kok penggaweane mblayang wae!!" sahute ibu gregeten.

Ora suwi-suwi, Yudha langsung budhal. Dheweke njupuk sepedha onthel senengane. “Jason” celukane sepedha onthel iku. Di lap si Jason iku, mari ngono langsung ditumpaki budhal marani kanca-kancane. Dhisik dhewe, Yudha marani Reza. Sohib-e iku omahe cedhak saka omahe Yudha. Ing omahe Reza, Yudha isih ngenteni Reza sing suwi banget. Wis ameh setengah jam dheweke nunggoni Reza.

“Za, we mulek men to!!” bengoke Yudha.

“Sek to bro, minyak wangian dhisik ben cewek-cewek padha nempel. Emange we gelem sohibmu sing ganteng dewe iki elek ning ngarepe cewek-cewek?” sahute Reza.

“Karepmu! Kemeng kabeh awakku nunggoni kowe dandan!” sahute Yudha.

Yudha nganti pegel lan gregeten ngenteni Reza sing dandan ora bar-bar. Sakwise Reza metu, Yudha lan Reza langsung cus budhal. Amarga isih esuk, hawane adhem-adhem seger. Hawane nyes-nyes ing awak tapi kuwi ciri khase yen esuk. Yudha lan Reza marani kanca-kanca liyane. Awit saka Ahmad, Zulfikar, Alika, Fano lan pacare Fano, yaiku Rinda.

Yudha, Reza, Ahmad, Zulfikar, lan Alika numpak sepedha dhewe-dhewe. Dene Fano goncengan Rinda, pacare. Bocah-bocah iku sepedhahan bareng keliling kampung. Kadang Yudha ngrasa iri marang kancane iku. Dheweke ngrasa ngenes banget yen ngingeti Fano lan Rinda.

Wis mubeng-mubeng kampung, Yudha lan kanca-kancane mandeg adus ing kali. Kaline isih bening banget. Dene Alika lan Rinda ngenteni ing dhuwur karo dolanan bareng cah cilik-cilik. Bubar adus, Yudha lan kanca-kancane sepedhahan maneh. Keliling-keliling lan guyon ing dalan.

Teka ing dalan-dalan pinggir sawah, guyonane Yudha lan kanca-kancane tambah ndadi. Rinda sing digonceng Fano nganti wedi lan gumeter. Alika uga melu guyonan gak jelas bocah-bocah iku. Guyonane gak jelas uga gak lucu nanging padha ngguyu. Wong-wong sing lagi ing sawah nganti ngingeti uga ngandhani bocah-bocah iku.

“Nduk, le… Aja guyon wae to. Padha tiba we ngko.” kandhane bapak-bapak.

“Lha yo aja guyon wae to. Aku wedi iki lho digonceng Fano.” sahute Rinda.

Yudha lan kanca-kancane isih ora nggatek. Wis lali dalan lan yen sepedhahan. Guyone tambah gak jelas maneh.

Dumadakan,

“Woyy,woyy!!! Fano!!!” bengoke Rinda.

Rinda nyolot lan tiba, uga Yudha lan kanca-kancane tiba. Yudha lan Zulfikar cemplung kedhokan, Reza lan Fano nabrak wit asem uga Alika nabrak sepedhane Reza, lan Ahmad isih iso ngerem sepedhane.

Rinda dengkule bundhas. Fano langsung marani pacare iku. Dene si Jason, sepedhane Yudha iku setire bengkong. Mari ngono padha muleh mlaku nuntun sepedhane dhewe-dhewe. Sing nyemplung kedhokan mau awake reged kabeh lan ambune bacin. Mari ngono teka omah, Yudha diseneni ibuke amarga esuk mau ditakoni ibuke jawabe karo mbentak.

“Yo iku oleh-olehe bocah nek ra manut karo ibune. Dikon ngenteni sarapan sedelet wae ora gelem. Ibumu iki wis kesel-kesel tangi isuk, masakne awakmu kuwi.” kandhane ibu.

“Iyo bu, Yudha nyuwun sepuro. Wis ora ngajeni ibu.” sahute Yudha.

“Yo wes ndang adus dhisik kono, rupamu wi lho… Uga ndang sarapan bar kuwi ndang digawa ing bengkel sepedhane.”

“Nggih bu.” sahute Yudha.

Yudha langsung budhal adus. Ing atine Yudha nggrundel yen seumpama dheweke manut ibune lan bapak-bapak sing ngandani mau mesthi gak bakal ngene dadine. Si Jason kesayangane Yudha maleh rusak lan awake rasane lara kabeh.

Nah dari cerita itu, ada pesan yang dapat kita ambil yaitu kita harus nurut apa kata orang tua,terutama ibu kita. Selain itu, waktu di jalan jangan bercanda terus yaa… Bahaya tau… Apalagi kalau dijalan raya. Sekian dulu ya, semoga bermanfaat bagi kita semua :)